Schoterlandseweg 10 – Oudeschoot
Meestal maak ik landschappen; liefst vergezichten waarin je je dag kunt verliezen. Het wad is een terugkerend landschap, maar bomen langs de weg zijn ook tijden een grote inspiratie voor me geweest. Net als het zwartste zwart en de horizon bij nacht. Mijn schilderspalet bestaat meestal uit grijzen, zwart en wit, hoewel er zo nu en dan wel kleur te vinden is. Kleur vind ik vaak afleiden, met zwart en wit wordt alles duidelijker.
Misschien ligt mijn liefde voor de grafische technieken ten grondslag aan het het minimale gebruik van kleur. Ik hou van zwart! In de grafische technieken is het zwart dieper. Mezzotint, droge naald en lino.
Tegenwoordig word mijn oog veel getroffen door de toevallige plaatsing van natuurlijke elementen, zoals (vooral) vogels in vlucht, stenen op het strand of lichtjes op het water. Deze “randomness” vertegenwoordigt voor mij een impressie van de tijd. Dat heel de geschiedenis nodig is geweest om dit op een bepaald moment te kunnen zien. Dat het weer voorbij gaat, doorgaat.
Ook maak ik grote landschappen van het eiland Schiermonnikoog. Wanneer ik er ben dan loop ik altijd een rondje hard, dit hardlopen is in veel opzichten mijn redding. Ik voel me het meest vrij wanneer ik over de dijk, door de duinen, over het strand, door de kwelder en door het dorp ren. Het zijn odes aan mijn eiland en aan de vrijheid die het hardlopen op Schiermonnikoog me geeft.